Konstantinos Karalariotis
Ecogenia's Sustainability Skills and Career Fair Coordinator
O Κωνσταντίνος Καραλαριώτης, Sustainability Skills and Career Fair Coordinator της Ecogenia, γράφει για την ενασχόλησή του με τον οργανισμό και τη δική του κατανόηση του sustainability ως ένα πρίσμα θεώρησης του κόσμου και μία προσωπική επιλογή
Θα ξεκινήσω αυτό το post ελαφρώς ανορθόδοξα, με μια μικρή εξομολόγηση: έχω πει και έχω αναβάλει να γράψω το παρόν κείμενο περίπου ενάμιση μήνα – και μόλις τελειώσεις την ανάγνωση, ελπίζω να σου έχω εξηγήσει το “γιατί αυτή η αναβλητικότητα”.
Καταρχάς γεια σου. Με λένε Κωνσταντίνο (ή Κωνσταντή) και είμαι μια από τις πιο πρόσφατες προσθήκες στην ομάδα της Ecogenia. Πιο συγκεκριμένα, και αν θέλεις να μιλήσουμε με ταυτότητες, συνεργάζομαι με τον οργανισμό ως Events Coordinator για το “Sustainability Skills & Career Month” που διοργανώνουμε εδώ και λίγο καιρό – έναν μήνα αφιερωμένο στην αειφόρο ανάπτυξη και στα νέα άτομα, και στο πως αυτά τα δύο στοιχεία μπορούν να συνδυαστούν δημιουργώντας θετικό αντύκτυπο. Ο στόχος μας είναι να δουλέψουμε στο Εδώ & Τώρα, για ένα μέλλον όπου #EveryJobIsAClimateJob, ή ακόμη καλύτερα “Every Job Is A Sustainability Job”.
Ίσως σου ακούγεται κάπως γενικό και φιλόδοξο. Το ξέρω, και εμένα έτσι μου φάνηκε στην αρχή – όταν ήρθε η ώρα να κάνουμε την πρώτη συζήτηση για αυτήν την συνεργασία με την Lia και την Έρικα, συνιδρύτριες του οργανισμού. Τι σχέση έχω εγώ με το sustainability και πώς μπορώ να συνεισφέρω στο όραμα του οργανισμού; Ακαδημαϊκά προέρχομαι από το χώρο τον Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σχέσεων (το καλύτερο μου “λάθος” όπως συνηθίζω να λέω, μιας και απέκτησα γνώσεις που ειδάλλως δεν θα είχα την ευκαιρία να αποκτήσω, αλλά πάντοτε ένιωθα πως δεν ταιριάζω και πολύ) και τα τελευταία 5 χρόνια εργάζομαι στην Κοινωνία των Πολιτών και τον Πολιτισμό. Μέχρι τώρα οι τομείς δραστηριότητας μου υπήρξαν η μη τυπική εκπαίδευση, η ενδυνάμωση των νέων, η αστεγία και η διοργάνωση event, ενώ τα ενδιαφέροντα μου εντοπίζονται κυρίως σε ζητήματα ποικιλομορφίας και συμπεριλήψης, στο έμφυλο ζήτημα και τις κοινωνικές ευαλωτότητες – τι θέση και τι σχέση έχω, λοιπόν, σε μια τέτοια διοργάνωση;
Αυτή ήταν η πρώτη μου ερώτηση, στις αρχικές μας συζητήσεις για τη διοργάνωση του 1ο Sustainability Skills & Career Fair – το οποίο αν δεν έχεις ακουστά, μπορείς να μάθεις περισσότερα πατώντας εδώ. Για την ακρίβεια, σου δίνω και το χρόνο να δηλώσεις συμμετοχή, και έλα να συνεχίσουμε την κουβέντα μας.
Προσπαθώντας να σχεδιάσουμε το περίγραμμα αυτού του project – τον λόγο ύπαρξης του αν θες – ήρθαμε αντιμέτωποι με αρκετά ερωτήματα, τα οποία ομολογουμένως μας δυσκόλεψαν. Τι ορίζουμε ως Sustainability Skills & Sustainability Careers στην ελληνική πραγματικότητα; Θα υπάρξει ενδιαφέρον, όχι μόνο από εταιρίες κι οργανισμούς, αλλά και από τα νέα άτομα της πρωτεύουσας; Είμαστε έτοιμοι να θέσουμε τις βάσεις για κάτι που κανείς ποτέ δεν έχει προσπαθήσει; Χωρίς να το έχουμε συζητήσει ποτέ, αυτές μάλλον θα ήταν και κάποιες από τις ερωτήσεις της ιδρυτικής ομάδας της Ecogenia στα πρώτα τους βήματα. Και να που φτάσαμε στο σήμερα, μερικά χρόνια αργότερα, με σημαντικές επιτυχίες αλλά και εμπειρίες που έγιναν μαθήματα.
Fast-forward στη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, ακόμη τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν απαντηθεί πλήρως, και μάλλον θα έχω να σου πω περισσότερα όταν οι μελλοντικές μας δράσεις θα έχουν ολοκληρωθεί. Έχω, όμως, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις σε προσωπικό επίπεδο.
- Η βιωσιμότητα δεν είναι αποκλειστικά ζήτημα ακαδημαϊκών τίτλων και hard skills – πρόκειται για μια σύγχρονη επιτακτική ανάγκη, και ένα “πρίσμα” που εφαρμόζεται οριζόντια σε ο,τιδήποτε εξελίσσεται γύρω μας.
- Η διαθεματικότητα (intersectionality) είναι η πιο ουσιαστική και ολιστική προσέγγιση για την κατανόηση της αειφόρου ανάπτυξης – ο διάλογος για αυτήν χρειάζεται να συμπεριλαμβάνει όλα τα άτομα και τα βιώματα τους (όπως είναι η τάξη, το φύλο, η σεξουαλική ταυτότητα, η ηλικία κ.ο.κ)
- Η δράση που απαιτείται για την παραμικρή αλλαγή, χρειάζεται να είναι συλλογική – cliché, αλλά πράγματι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα.
Ολοκληρώνοντας, και διατηρώντας τον εξομολογητικό τόνο με τον οποίο ξεκίνησε το παρόν κείμενο, θέλω να σου πω το εξής:
Το προσεχές διάστημα για εμάς είναι ένα εγχείρημα που έχουμε φροντίσει το δυνατόν περισσότερο, αλλά και ένα πείραμα που ευελπιστούμε να πετυχεί. Ο δείκτης καταμέτρησης αυτής της επιτυχίας, ορίζεται από τα άτομα που θα μας εμπιστευτούν και από την μετατόπιση που ευελπιστούμε να νιώσουν μέσα τους, πιστεύοντας σε έναν πιο βιώσιμο κόσμο.
Σε περιμένουμε,
Κωνσταντής
